Sumi musiq Song selection

Vavuniya Touriest place

காலங்கள் மாற மாற இசையின் வடிவங்களும் பல பரிமாற்றங்களை கொண்டு வளர்ந்து வருகிறது. கர்நாடக இசையில் இருந்து ராப், பாப், ஜாஸ் என தற்போது இளைய தலைமுறையினருக்கு ஏற்ப இசைகள் , பாடல்கள் என புதிதாக வளர்ந்து வருகிறது. நாதஸ்வரம், தவில், பறை, போன்ற இசை கருவிகள் மாறி பியானோ, ஹிதார் என உருவங்களில் கூட மாற்றம் அடைந்துள்ளது. புல்லாங்குழல், பறை, கர்நாடக இசை  என அனைத்திலும் சிறந்து விளங்கி எண்ணற்ற இசை அமைப்பாளர்கள், இசை வல்லுனர்கள் தமிழகத்தை தான் தாயாகமாக கொண்டு அதன் சிறப்பையும், மகத்துவத்தையும் பல நாடுகளுக்குப் பரப்பினர். 

அதிலும் நாட்டுப்புற கலைகளில் பிரபலமானது நம் ஊர்தான். கும்மி பாட்டு, ஒயிலாட்டம், மயிலாட்டம், கரகாட்டம், பறையாட்டம் , நாட்டுப்புற நடனம்;   அனைத்திலும் சிறந்து விளங்கியது தமிழகம்தான். நாட்டுப்புற கலைகளில் தேவையானது வாய் வழிப்பாட்டு மற்றும் அதற்கேற்ப பின்னணி இசை போன்றவை கலாச்சார வடிவங்களை உண்மையில் பிரதிபலிப்பதாகும். இந்த கலைக்களுக்கென்று எந்த ஒரு பயிற்சியும் தேவையில்லை என்பதுடன் நம் அன்றாட வாழ்வியலில் நடக்கும் சம்பவங்களை அந்த இசைகள் எதிரொலிப்பதாகும். கதை வடிவில் பாட்டுக்கள் பாடுவது அந்த காலத்து கிராமப்புற கலைகளின்  மற்றொரு சிறப்பாகும். இவ்வாறு இசையின் முலம் கதைகளை பாடும் கலைகளில் ஒன்றானது வில்லுப்பாட்டு. 

மற்ற கிராமிய பாடல்களுக்கும் வில்லுப்பாட்டுக்கும் நிறைய வித்தியாசங்கள் இருந்தாலும் நாட்டுப்புற பாடல்களுக்கான அனைத்து அமசங்களும் நிரம்பியுள்ளதாகும். இதற்;கு பயன்படுத்தும் கருவிகள், பாடும் முறை என அனைத்தும் மக்களை ஈர்க்கும் விதமாகவே இருந்தது, ஆனால் தற்போது இந்த கலைகள் அழிந்துக் கொண்டேப் போகிறது. ஆண்களே முன்னிறுத்திக் கொண்டு செல்ல வேண்டிய ஒரு கலையை நயினாரகரம் என்னும் கிராமத்தில் சுப்புலட்சுமி என்னும் பெண்மணி தமிழ் நாட்டில்   மட்டுமின்றி பிற மாநிலங்களுக்கும் வில்லிசைக் கலையைப்   பரப்பியுள்ளார். திருநெல்வேலி மாவட்டம் தென்காசி வட்டாரத்தில் நயினாரகரம் என்னும் ஊராட்சியில் வாழ்ந்து வருபவரான இவர் சுமார் நாற்பது வருடங்களுக்கு மேலாக வில்லுப்பாட்டை பாடியுள்ளார்.

                                            வில்லிசை பாடுவது என்பது பாடல் மட்டுமின்றி ஒரு கதையுடன் இசையை சேர்த்து பாடுவதாகும். இவரின் இந்த திறமை தந்தையார் சங்கரளிங்கத்திடமே வந்துள்ளது .இவர் பெருமாள் தேவர் எனும் வில்லிசை கலைஞர்ரிடம் பிற்ப்பாட்டு பாடுபவராக இருந்துள்ளார். இதுவே சுப்புலட்சுமி வில்லிசை கலையில் ஈடுபட ஒரு வித்தாக இருந்துள்ளது. பின்னர் பெருமாள் தேவரிடமே மாணவியாக சேர்ந்து நான்கு வருடம் இந்த இசையை கற்றுள்ளார். 

                                            பின்னர் இந்த கலையை தமிழ்நாட்டில் பல்வேறு இடங்களுக்கு சென்று அரங்கேற்றம் செய்தார். அத்துடன் பிறமாநிலங்களான மும்பை வரை வில்லிசை கலையை அரங்கேற்றியுள்ளார்.  சென்னை பொதிகை தொலைக்காட்சியிலும், திருநெல்வேலி வானொலி நிலையத்திலும் பல முறை வில்லிசை நிகழ்ச்சிகளை நடத்தியுள்ளார். விவசாயத்தை தலைப்பாக கொண்டு வில்லுப்பாட்டு முலம் பல்வேறு  விழிப்புணர்வு நிகழ்ச்சிகளை நடத்தியுள்ளார் . பத்தாயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட வில்லிசை நிகழ்ச்சிகளை  முன்னின்று நடத்தியுள்ளார் 

                                                      நயினரகரம் அருகே உள்ள சிற்றுரான பால மார்த்தாண்டப்புறத்தில்        இவர் பிறந்துள்ளார். தனது பதிமூன்றாம்    வயதில் ஆரம்பித்த வில்லிசை பயிற்சியை பதினேழாம் வயதில் முடித்து கொண்டு தனது முதல் அரங்கேற்றத்தை பிறந்த ஊரில் உள்ள முப்படாதியம்மன் கோயிலில் நிகழ்த்தியுள்ளார். தனது 28ம் வயதில் திருமணம் செய்து கொண்ட இவர் நாளடைவில் தனது கணவரையும் தன்னுடன் இணைத்து கொண்டு தான் முன்னின்று நடத்தும் நிகழ்ச்சிகளில் பிற்பாட்டு பாடுபவராக மாற்றியுள்ளார்

                                                    பொதுவாக அம்மன், அய்யனார் போன்ற கடவுள்களின் கதைகளும், புராணக் கதைகளான ராமாயணம், மகாபாரதக் கதைகளையும் மற்றும் விவசாயத்தை சார்ந்த கதைகளும் வில்லிசை மூலம் தெரியப்படுத்தியுள்ளார்.  வில்லிசை அரங்கேற்றம் செய்வதற்கு முன் அதில் உள்ள 9 ராகம், 11 தளங்கள் மட்டும் அல்லாது கதைகளையும் மனதில் ஏற்றிக் கொள்ள வேண்டும். இவ்வளவு பெருமைக்குரிய சுப்புலட்சுமி      5ம் வகுப்பு வரை படித்துள்ளார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. 

5ம் வகுப்பு வரை படித்திருந்தாலும், 'வில்லிசை அனாதி' என அழைக்கப்படுகிறார். வில்லுப்பாட்டு என்பது வில்லிசை அனாதி மட்டும் இல்லாமல் பிற்பாட்டுப்படிப்பவரின் தேவையும் இதற்கு அவசியம். ஒரு முழுமையான வில்லிசை என்பது குடம், உடுக்கை, கட்டை மற்றும் கைத்தாளம் போன்ற வடிவங்கள் இணைத்தால் மட்டுமே நல்ல இசை பிறக்கும்.     வில்லுப்பாட்டு மூலம் 25 தங்கப் பதக்கங்களும், மூன்று முறை மாவட்ட ஆட்சியரிடம் இருந்து விருதுகளும் போன்ற பல பரிசுகளைப் பெற்றுள்ளார். தற்போது, சுப்புலட்சுமி வில்லுப்பாட்டு பாடுவத்தில்லை. மேலும், பல நுற்றாண்டுகளாக செழிப்பாக இருந்த இவ்வகையான கிராமியக் கலைகள் தற்போது நயினாரகரம் மட்டுமின்றி தமிழ்நாட்டில் குறைந்து வருவது    வேதனைக்குரிய ஒன்றாகும்.

மிழர்களின் வாழ்க்கையோடு ஒன்றி உறவாடிய கலைகளில் முதன்மையான கலை கிராமியக்கலை. கிராமங்களில் வசிக்கும் மக்களின் இன்ப துன்பங்களில் பின்னிப் பிணைந்து வளர்ந்தவைகளே இக்கிராமியக்கலைகள். இதனை நாட்டுப்புறக் கலைகள் என்றும் அழைப்பர். தாலாட்டில் தொடங்கி ஒப்பாரி வரையில் கிராம மக்களின் வாழ்வோடு இணைந்து வளர்ந்தவை கிராமியப் பாடல்களாகும். பழந்தமிழகத்தில் நகரங்களைக் காட்டிலும் கிராமங்களே மிகுதியாக இருந்தன. பண்டைக் கால கிராமங்கள் நாகரிகத்திலும் பண்பாட்டிலும் நகரங்களுக்கு ஈடாகவே விளங்கின. கிராம மக்களின் உயிரோடும் உணர்வோடும் ஓங்கி வளர்ந்தனவைகளே கிராமியக் கலைகள். அவற்றில் சிலவற்றை இங்குக் காண்போம்.

கோலாட்டம்

முக்கிய கலைகளில் ஒன்றான கோலாட்டம் குறித்த தகவல்களை இங்குக் காண்போம். குச்சிகளைக் (கோல்) கையில் பிடித்துக் கொண்டு பாடலோடு ஆடுவதே கோலாட்டம். ஒரு காலத்தில் பெண்கள் மட்டுமே ஆடிவந்த கோலாட்டம் இன்று சில இடங்களில் இருபாலரும் சேர்ந்து ஆடும் ஆட்டமாகவும் மாறியுள்ளது. கோலாட்டத்திற்கு என்று பிரத்யேகப் பாடல்கள் உள்ளன. இந்தப் பாடல் முதலில் மெதுவாகத் தொடங்கும். பின்னர் போகப் போக வேகம் எடுக்கும். கோலாட்டம் ஆடுவதற்குப் பயிற்சி பெரிதும் தேவைப்படுகிறது. கிருஷ்ண ஜெயந்தி போன்ற விழாக்களில் கோலாட்டம் ஆடுவது தமிழகத்தில் பல பகுதிகளில் வழக்கத்தில் உள்ளது.
பின்னல் கோலாட்டம், கோலாட்டக் கும்மி, கோலாட்டம் என மூன்று வகையான ஆட்டங்கள் தமிழகத்தில் வழக்கத்தில் உள்ளன. பள்ளி, கல்லூரி விழாக்கள், அரசு விழாக்கள், பொது நிகழ்ச்சிகளிலும் கோலாட்டம் நடத்துவார்கள்.
நெல்லை மாவட்டம் பாபநாசம், பொதிக மலையில் காணிக்காரர்களான பழங்குடியின மக்கள் வாழ்ந்து வருகிறார்கள். குமரிமாவட்டம், கீரிப்பாறை, குலசேகரம் பகுதி மலைகளிலும் காணிக்காரர்கள் வாழ்கிறார்கள். அவர்கள் ஒரு வகையான கோலாட்ட நிகழ்ச்சியை நடத்தி வருகிறார்கள். காணிக்காரர்கள் ஓணம் பண்டிகை, கார்த்திகை கொடுதி, (வணங்கப்படும் குலதெய்வங்களுக்கு விழா எடுப்பது) திருமண விழா போன்ற நிகழ்ச்சிகளில் கோலாட்டத்தை நடத்துகின்றார்கள். மூத்த கலைஞர்களிடம் இருந்து இளம்பெண்கள், மாணவ-மாணவிகள் கோலாட்டத்தைக் கற்றுக்கொள்கிறார்கள்.

பின்னல் கோலாட்டம்

கோலாட்டத்தின் இன்னொரு வகையான ஆட்டம் பின்னலாட்டம். இதனைக் கயிற்றுப்பின்னலாட்டம் என்றும் அழைப்பர். தமிழ்நாட்டில் மட்டுமின்றி பிற மாநிலங்களிலும் இந்தக் கலை உள்ளது. சௌராஷ்டிர மொழியில் இதனைப் பாண்டியாக ரக நடனம் என்பர். ராஜஸ்தானி மொழியில் கர்பா நடனம் என்றும், ஆந்திராவில் ஜடை கோலாட்டம் என்றும் அழைக்கிறார்கள்.
பின்னல் கோலாட்டத்தைப் பெண்கள் மட்டுமே நடத்துகிறார்கள். கோவில் விழா, குழந்தைக்குப் பெயர் சூட்டும் விழாக்களில் இந்த நிகழ்ச்சி இடம் பெறுகிறது. இது சாதாரண கோலாட்டத்தில் இருந்து மாறுபட்டது. நன்றாகப் பயிற்சி பெற்ற பெண்களால் மட்டுமே ஆட முடியும்.
கோவில்மண்டபம் போன்று மேற்கூரையுள்ள அரங்கங்களில்தான் இந்த நிகழ்ச்சியை நடத்தமுடியும். கூரையில் சேர்த்துக்கட்டப்பட்ட பல வண்ணத்துணிகளை ஒருகையால் பிடித்துக் கொண்டு கோலாட்டம் போலாடுவது தான் பின்னல் கோலாட்டமாகும்.
இவ்வாறு ஆடிக்கொண்டே துணியில் பின்னல்போடுவதும், பின்னரவற்றைச் சிக்கலின்றி அவிழ்ப்பதும் இந்தஆட்டத்தின் சிறப்புகளில் ஒன்றாகும். ஒருவர் தவறாக ஆடினாலும் பின்னலில் ஏற்பட்டச் சிக்கல்களை அவிழ்க்கமுடியாது. ஒவ்வொரு திசைக்கும் மூன்று பெண்கள் வீதம் எதிரெதிர்திசையில் நின்று கொண்டு, நளினத்துடன் இந்த நடனத்தை ஆடுவது பார்வையாளர்களைக் கவர்ந்து இழுக்கும்.

சிலம்பாட்டம்

தமிழர்களின் பாரம்பரியக் கலைகளில் ஒன்றான சிலம்பாட்டம் குறித்த தகவல்களை இங்குக் காண்போம். நெல்லை, தூத்துக்குடி, கன்னியாகுமரி ஆகிய மாவட்டங்களில் சிலம்பாட்டக்கலை பெருமளவு நட்ததப்படுகிறது.
சினிமா படங்களில் சண்டைக்காட்சிகளில் சிலம்பாட்டக் கலையைக் காட்ட தொடங்கிய பின்பு, தமிழகத்தின் இளைஞர்கள் ஆர்வமாக கற்றுக்கொள்ளும் கலையாக மாறி விட்டது.
சிலம்பம் கற்ற ஆசான் மூலம் மற்றவர்கள் கற்றுக்கொள்கிறார்கள். 7வயது முதல் 25வயதுக்கு உட்பட்டவர்கள் இக்கலையைப் பயில வேண்டும் என்று சிலம்பப்பயிற்சியாளர்கள் கூறுகிறார்கள். அந்த வயதில்தான் சிலம்பம் பயில ஏற்ற உடல் வாகும், உடல் அசைவும் இருக்கும் என்றும் கூறுகிறார்கள்.
மேலும் பயிற்சி பெறுபவர்களுக்கு நல்ல நினைவாற்றலும் தேவை.கம்புகளின் வீச்சையும், அசைவையும் கவனிக்கும் வகையில் கற்றுக் கொடுக்கப்படுகிறது. எனவே நினைவாற்றல் உள்ளவர்கள் சிறந்த வீர்ர்களாக உருவாக முடியும். சிலம்பம் பயிலும் முறையில் பல்வேறு கட்டுப்பாடுகளும் உள்ளன. பெரும்பாலும் இரவு நேரங்களில்தான் பயிற்சி செய்கின்றனர். பயிற்சி முடிந்ததும் உளுந்து,பாசிப்பயறு கலந்த கூழைக் குடிக்கின்றனர். தென்னந்தோப்பு, ஆற்றங்கரை யோரம் மற்றும் மேடான பகுதிகளில் சிலம்ப பயிற்சி நடைபெறும்.
சிலம்ப நிகழ்ச்சியைத் தொடங்குவதற்கு அடையாளமாக முதலில் செண்டை மேளம் அடிப்பார்கள். பின்னர் கற்றுக்கொடுத்த ஆசானை வணங்கும் வகையில், கலைஞர்கள் சிலம்ப ஆட்டத்தில் வணக்க வித்தையை அடிப்பார்கள். சிலம்பத்தில் அனைத்துவகை ஆட்டமுறைகளையும் ‘சுவடு’ அல்லது ‘செவிடு’ என்ற சொல்லின் மூலம் குறிப்பிடுகிறார்கள்.
குமரி, நெல்லை மாவட்டங்களில் ஆடப்படும் சிலம்ப ஆட்டத்தைத் ‘தெக்கசெவிடு’என்றும் அழைக்கிறார்கள். சுவடு வகை வித்தைகளைப் பொன்னுசுவடு, தேங்காய்சுவடு, ஒத்தை சுவடு, குதிரை சுவடு, உள்ளிட்ட பல பெயர்களில் அழைக்கிறார்கள்.
சிலம்பம் மட்டுமின்றி ஆயுதங்கள், கயிறு, தீப்பந்தம் ஆகியவற்றைக் கொண்டு வீர விளையாட்டுக்களையும் சிலம்பக்கலைஞர்கள் ஆடி,பார்வையாளர்களை ரசிக்க வைக்கிறார்கள்.
சிலம்பத்தில் கடாரி, படவாள், சடவாள், கண்டக்கோடரி, சுருட்டுவாள்,ரெட்டு ஆகியவற்றையும் பயன்படுத்தும் வழக்கமும் உள்ளது. தற்போது சிலம்பக்கலை மக்களிடம் பிரபலமாக உள்ளது. சிலம்பம் படித்தால் வர்மக் கலையையும் அறிய முடியும் என்பதால், சிலம்ப பயிற்சியில் சேர்வதற்கு படித்தவர்களும் கூட ஆர்வமாக முன்வருகிறார்கள். சிலம்பம் சிறந்த தற்காப்புக் கலையாகவும் விளங்குகிறது.

தமிழக நாட்டுப்புற கலைகள் - உமயபார்வதி

தமிழக நாட்டுப்புற கலைகள் - முனைவர் எஸ். உமயபார்வதி
(நன்றி: பரஞ்சோதி)

அறிமுகம்:-

ஒரு நாட்டின் கலை மற்றும் கலாச்சாரம் அச்சமூகத்தினைப் பிரதிபலிக்கும் சிறந்த கருவியாகும். கலை என்பது பொழுது போக்கிற்காக மட்டுமின்றித் தகவல் ஊடகமாகவும், கலாச்சாரப் பலகனியாகவும் திகழ்கின்றது. கலை என்பது மன உணர்வுகளின் வெளிப்பாடு. குறிப்பாக நாட்டுப்புறக் கலைகள் நமது மண்ணோடு, நம்மோடு தொடர்புடையவை. நமது பாரம்பரியத்தையும் அடி ஆழத்து வேர்களையும் பிரதிபலிப்பவை. கலை, சமூக வளர்ச்சிக்கும், மன எழுச்சிக்கும் சிறந்த கருவி.

நமது முன்னோர்களின் நம்பிக்கைகள், எண்ணங்கள், சிந்தனைகள், பழக்க வழக்கங்கள், ஆகியவற்றை நாட்டுப்புறக் கலைகள் மூலம் அறியமுடிகிறது. இக்கலைகளே சமுதாயத்தின் ஆவணமாகத் திகழ்கின்றன. இக்கிராமியக் கலைகளே, தகவல் பரப்பும் ஊடகமாகவும் பழக்க வழக்கப் பண்பாட்டுப் பெட்டகமாகவும் திகழ்ந்துள்ளன.

இன்று தொழில் நுட்பத்தின் அசுர வளர்ச்சியான தகவல் தொடர்பிற்கும் பொழுது போக்கிற்கும் பல்வேறு ஊடகங்கள் உருவாகி வருகின்றன. இம்மாறுதல் இயற்கையானதே. இவற்றினை நாம் எளிதில் புறக்கணித்துவிட முடியாது. காலத்திற்கு ஏற்ற மாறுதல்கள் தேவைதான்.

அதே சமயம் நாம் நம்முடைய பாரம் பரியத்தன்மைகளையும், கலை மரபுகளையும் ஒதுக்கிட வேண்டியதில்லை. நம்முடைய பாரம்பரியத் தன்மைகளை இழந்துவிடாமல் பாதுகாத்துக் கொள்ள வேண்டும். இந்தக் கடமையும், பொறுப்பும் அவசியமும் நமக்கு இருக்கிறது. தொழில் நுட்பத்தின், வளர்ச்சி அடைந்த நாடுகளும், அதிநவீன நாகரிகத்தோடு தன்னை அடையாளப்படுத்திக் கொண்டுள்ள நாடுகளும்கூட, தங்களுடைய பாரம்பரியக் கலைகளைப் புறக்கணித்துவிடவில்லை தங்களுடைய எல்லா வளர்ச்சிக்கும் அதனையே ஆதராமாகக் கொண்டுள்ளன.

நமது இந்தியக் கிராமங்கள் ஒவ்வொன்றும் சுமார் முந்நூறு ஆண்டுகளுக்கு மேலான வரலாற்றினைக் கொண்டுள்ளன. இவை தனக்கே உரித்தான தனித்தன்மைகளையும் சிறப்புகளையும் கொண்டவை.

வாழ்ந்து பெற்ற அனுபவங்களின் கலவையாக சில கலைகளை கிராமங்கள் நமக்கு அளித்துள்ளன. அவை பொழுதுபோக்கிற்காக மட்டுமன்றி மன வளர்ச்சிக்கும் உடல் வளர்ச்சிக்கும் வளம் சேர்ப்பனவாகும். ஒருங்கிணைந்த சமூக முன்னேற்றத்திற்கு உரம் சேர்ப்பதாகவும் அமைந்திருப்பதனை அறியமுடிகிறது.

இந்திய நாட்டுப்புறக் கலைகளில் தமிழக நாட்டுப்புறக் கலைகள் பல்வேறு வகைகளில் சிறப்பும் தனித்தன்மையும் கொண்டவை. இவைகளை நிகழ்த்துக் கலைகள் (Preforming Arts) நிகழ்த்தாத கலைகள் (Non-Performing Arts) பொருட்கலை (material Arts) என நாட்டுப்புறவியல் வல்லுனர்கள் வகைப்படுத்தியுள்ளனர்.

பொதுவாக தமிழக நாட்டுப்புற கலைகள்:-

1. ஒயிலாட்டம் 2. ஆலியாட்டம் 3. கோலாட்டம் 4. கரகாட்டம் 5. காவடி ஆட்டம் 6. கும்மி 7. வில்லுப்பாட்டு 8. தெருக் கூத்து 9. பாவைக் கூத்து (பொம்மலாட்டம்) 10. கனியான் ஆட்டம், 11. வர்மம் 12. சிலம்பாட்டம். 13. களரி 14. தேவராட்டம் 15. சக்கையாட்டம் 16. பொய்க்கால் குதிரை ஆட்டம் 17. மயிலாட்டம் 18. உறியடி விளையாட்டு (கண்ணன் விளையாட்டு) 19. தப்பாட்டம் 20. உக்கடிப்பாட்டு 21. இலாவணி 22. கைச்சிலம்பாட்டம் 23. குறவன் குறத்தியாட்டம் 24. துடும்பாட்டம் 25. புலி ஆட்டம் 26. பொம்மைக் கலைகள் 27. மண்பாண்டக் கலை 28. கோலக் கலை

இதுபோன்று ஒவ்வொரு பகுதியிலும் ஒவ்வொரு விதமான கலைகள் உள்ளன. இந்தக்கலைகள் வெளியே தெரியாமல் உள்ளன. மேலும் நாடகம், வீதி நாடகம், இசை நாடகம், நாட்டிய நாடகம், பரதநாட்டியம், இசைச் சிற்பம் போன்ற பல கலை நிகழ்ச்சிகளும் நடைபெற்று வருகின்றன.

கிராமியக் கலைகள்:-

ஒயிலாட்டம்

கிராமக் கோவில்களில் ஒயிலாட்டம் விழாக்காலங்களில் ஆடப்படுகிறது. இதிகாச புராண வரலாற்றுக் கதைகளே ஒயிலாட்டத்தில் பாடப்படும், கட்டபொம்மன், மதுரைவீரன், வள்ளி, திருமணம் கதைகள் இடம் பெறும். ஒயிலாட்டம் ஆடுபவர் வெள்ளை ஆடை அணிந்து இருப்பர். காலில் சலங்கையும் கட்டியிருப்பர். கையில் ஆளுக்கொரு கைக்குட்டையைப் பிடித்து இருப்பர். நுனியில் பிடித்து அதை அழகாக வீசியபடியே பாடி ஆடுவர்.

கோலாட்டம்

கோலாட்டம் என்பது பெண்களுக்கென்றே உரிய ஆட்டமாகும். இரண்டு கோல்களைப் பயன்படுத்தி ஒன்றுடன் ஒன்று மோதி ஒலி எழுப்பி ஆடுகின்ற ஆட்டமே கோலாட்டம் ஆகும். சமுதாயத்தைப் பற்றியும், தலைவர்களைப் பற்றியும் கோலாட்டப் பாடல்கள் எழுதப்பட்டன. தமிழ்நாட்டில் மட்டுமின்றி இந்தியாவின் பிற பகுதிகளிலும் கோலாட்டம் ஆடப்படுகிறது.

கரகாட்டம்

மாரியம்மனுக்கு ஆடி மாதத்தில் கரகம் எடுப்பது தமிழ் நாடெங்கும் உள்ள வழக்கமாகும். மலர்களைக் கொண்டு அழகான ஒப்பனை செய்யப்பட்ட குடத்தைத் தலையில் வைத்துக் கொண்டு ஆடும் ஆட்டம் கரக ஆட்டமாகும். இறைவழி பாட்டுடன் தொடர்பு உடையது இந்த கலை பல்வகை வண்ண மலர்களால் போர்த்தப்பட்டு அழகாகச் செய்யப்பட்டிருக்கும். இந்த கரகாட்டத்தில் ஆண்கள், பெண்கள் ஒன்றாக ஆடுவது பல அடுக்குகள் கொண்ட கரகத்தைத் தாங்கி ஆடுவது கரகாட்டத்தின் தனிச்சிறப்பு.

காவடி ஆட்டம்

காவடியாட்டம் சமய உணர்விற்காகவும் பொழுதுபோக்கிற்காகவும் நிகழ்த்தப்படுகிறது. காவடி, தண்டைக் கொண்டு ஆடுவதால் இவ்வாட்டம் காவடியாட்டம் எனப் பெயர் பெற்றது காவடி எடுத்து முருகக் கடவுளை வழிபடும் நிகழ்ச்சியாகக் காவடி ஆட்டம் நடைபெறுவது தமிழர்கள் மரபாகும். காவடியாட்டம் இறைத் தொடர்புடையது ஆதலால் பல கடுமையான நோன்புகளை மேற்கொண்டு காவடி எடுப்பர். கலைத்திறனும் ஆடல் நுட்பமும் இதில் மிகுதியாக இருக்கும்.

கும்மி

தமிழகமெங்கும் நிகழும் ஆட்டங்களில் கும்மியாட்டம் முக்கிய இடம் வகித்து வருகின்றது. கும்மிக்கென்று தனிமெட்டு உண்டு. ஒருவர் முதலில் பாட, அதனைத் தொடர்ந்து பெண்கள் குழுவாகச் சேர்ந்து பாடுவர்.

வில்லுப்பாட்டு

தமிழகத்தில் உள்ள நாட்டுப்புறக் கலைகளில் மிகச் சிறந்தது வில்லுப்பாட்டு. வில்லுப்பாட்டு பிறப்பிடம் குமரி மாவட்டம் வில்லுப்பாட்டில் குறைந்தது ஐந்து பேர் இருப்பர். வில்லுப்பாட்டில் கதைப் பாடல்களைப் பாடிக்காட்டுவார்கள். தலைவர் இருவர் கதையைப் பாட்டாகக் கூறிச் செல்லும்போது விளக்க வேண்டிய இடத்தில் விளக்கி, உரைநடையாக கூறுவர். தெய்வங்களின் வரலாறு. தெய்வ நிலை பெற்ற வீரர்களின் வரலாறு. அரசர்களின் வரலாறு இவற்றை மக்களுக்கு எடுத்துக் கூறவே வில்லுப்பாட்டு பயன்பட்டது. விழாக்களில் பாடப்பட வில்லுப்பாட்டு, இன்று இலக்கியம், அரசியலுக்கு பயன்படுத்தப்பட்டு வருகின்றது. அரசியல் சமுதாயத் தலைவர்களின் வரலாறுகள் வில்லுப்பாட்டில் இடம் பெறுகின்றன. காந்தி மகான் கதையை மறைந்த கலைவாணர் பாமர மக்களிடையே பரப்பினார்.

தெருக்கூத்து

பிறநாட்டுப்புறக் கலைகளைப் போன்றே இதுவும் தெய்வ வழிப்பாட்டோடு தொடர்பு உடையது. திரௌபதி விழாக்களில், மாரியம்மன் விழாக்களில், சிவன், திருமால், கணேசன், ஆகியோருக்கு எடுக்கப்படும் விழாக்களில் தெரு கூத்தானது நிகழ்த்தப்பட்டு வருகிறது.

கடலூர், விழுப்புரம் மாவட்டங்களில் நாற்பது கூத்து குழுக்கள் உள்ளன. தெரு கூத்து பார்வையாளர்களின் விருப்பத்திற்கு ஏற்ப மாறுபட்டு நிகழ்த்தப்படுகிறது. தெருகூத்தில வரும் கதாபாத்திரங்களின் பண்புகளை வண்ணங்களும் ஒப்பனையும் வெளிப்படுத்தும், துரியோதனனுக்கு சிவப்பும், துச்சாதனுக்கு மஞ்சள், பீமனுக்கு மேகவண்ணமும், கிருஷ்ணனுக்கு பச்சையும், திரௌபதிக்கு இளஞ்சிவப்பும், அர்ச்சுனனுக்கு நீலமும் தீட்டுவர்.

தெருக்கூத்தில் முதன் முதலாக அரங்கினுள் நுழையும் பாத்திரம் கட்டியக்காரன் ஆவான். அவன் கூத்தின் நடுநாயகமான பாத்திரமாகி, அரசனைப் புகழ்பவனாகவும், தூதுவனாகவும், வேலைக்காரனகவும், கோமாளியாகவும், பொது மக்களுள் ஒருவனாகவும், மாறிமாறிப் பாடுவான். கூத்தைத் துவக்கி, காட்சிகளை விளக்கி கதைகளைத் தெரியப்படுத்தி அறிவுரைகளை தூவி, காலநேரச் சூழல்களை முறைப்படுத்தி வாழ்த்துக் கூறுவதுடன் கூத்தை முடிக்கும் பல வேலைகளையும் செய்கின்றவனாக கட்டியக்காரன் தெருக்கூத்தில் இடம் பெறுகிறான். கூத்தின் இறுதிக்கட்டம் பொது வசனம், முடிவுப்பாட்டு, மங்களம் பாடுவதோடு முடியும். தெரு கூத்தானது இவ்வாறு அனைத்து நாட்டுப்புற கலைகளுக்குச் சிறப்பு செய்வதனை காணலாம்.

பொம்மலாட்டம் (பாவைக்கூத்து)

பொம்மைகள் வைத்து நிகழ்த்துவதால் பாவைக் கூத்து எனப்படுகிறது. பொம்மைகள் தோல் பொம்மைகள், மண் பொம்மைகள் என இருவகைப்படும்.

தமிழ் நாட்டில் இக்கலை தஞ்சை, திருச்சி, இராமநாதபுரம், நெல்லை, குமரி ஆகிய மாவட்டங்களில் நடத்தப்படுகிறது. பாவைகளை மரத்தாலும், தோலாலும் செய்து நூல்களைக் கட்டி ஒரு திரைக்குப் பின்னாலிருந்து ஒருவர் ஆடியசைத்துக் கதைகளை விளங்கச் செய்யும் நாட்டுப்புறக் கலைக்கு ''பாவைக் கூத்து'' எனப்பெயர்.

மரப்பாவைகள் நல்ல ஆடைகள் அணிவிக்கப் பெற்றிருக்கும் தரையில் புரளுமாறு ஆடைகள் பெரிதாக இருக்கும் காண்பதற்கு கால்களே இல்லாமல் மனப்பாவனையில் கால்கள் உள்ளது போல் காட்டப்பெறும். கயிறுகள் இன்றி பொம்மைகள் தாமே. இயங்குவதாக மனத்தோற்றத்தை முழுமையாகத் தோற்றுவிக்கிறபோது அது கலையாகிவிடுகிறது.

சிலம்பாட்டம்

சிலம்பம் தமிழர்களின் வீர விளையாட்டு ஆகும். தமிழகத்தில் பல்வேறு பகுதிகளில் சிலம்பம் சிறப்புற்று விளங்கினாலும் குமரி மாவட்டத்தின் சில பகுதிகளில் விளையாடும் சிலம்பாட்டமே சிறப்பானது. இதில் கம்பிகளைக் கொண்டு ஒலியெழுப்பி விளையாடுவர். இக்கலையைப் பயிற்றுவிக்கும் செயலைக் ''களிரிப்பயிற்று'' என்று கூறுவர். புத்த சமயத்துறவிகள் மூலம் இந்தப் போர்க்கலை žனா, ஜப்பான் நாடுகளுக்குச் சென்றது என்பர் வரலாற்று ஆசிரியர்கள். இக்கலை சிறந்த மாற்றங்களுடன் ஜப்பான் நாட்டில் கராத்தே என்று அழைக்கப்படுகிறது.

பொய்க்கால் குதிரை

புராணக் கதைகளைப் பொய்க்கால் குதிரை ஆட்டத்தின் மூலம் நடித்துக் காட்டுவதுண்டு தஞ்சையை ஆண்ட மராட்டியர்களால் இக்கலை சிறப்புற்றது. ஆணும், பெண்ணும் பங்கேற்கும் இவ்வாட்டத்தில் ஆண் அரசர் வேடந்தாங்கியும், பெண் அரசி வேடந்தாங்கியும் ஆடுவர்.

கேரளா நாட்டு கதகளி பஞ்சாபி நாட்டுக் கதை ஆகியவற்றின் நடனக் கூறுகள் பொய்க்கால் குதிரை ஆட்டத்தில் காணப்படுவதாகக் கூறப்படுகிறது.

உறியடி விளையாட்டு

உறியடி என்பது ஒரு கிராமியக் கலையாகக் கருதப்படுகிறது. உறியடி விழா என்பதும் கோவில் சார்ந்த கலையாகக் கருதப்படுகிறது. உறி 10 அல்லது 15 அடி உயரத்தில் தொங்கிக் கொண்டு இருக்கும். உறியை அடிப்பவர் மூன்று அடி நீளமுள்ள கம்புடன் காத்திருப்பர்.

உடுக்கடிப்பாட்டு

மழையின்றித் தவிக்கும் காலத்தில் பல ஊர்களில் உடுக்கடிப்பாட்டு நடத்தப்படும் இராமநாதபுரம், மதுரை, புதுக்கோட்டை மாவட்டங்களில் இக்கலை நிகழ்ச்சி பிரபலமாக உள்ளது. காத்தவராயன் கதையைப் பாடுவதே பெரு வழக்கமாக உள்ளது.

புலியாட்டம்

தேரோட்டம், சாமி ஊர்வலம் போன்ற திருவிழா நிகழ்ச்சிகளில் இவ்வாட்டம் நிகழ்த்தப்படுகிறது. ஒருவர் புலி போன்ற வேடமிட்டு ஆடுவர். மற்றொருவர் வேட்டைக்காரன் போல் வேடமிட்டு ஆடுவர். இவ்விருவரும் சேர்ந்து ஆடும் ஆட்டந்தான் புலி ஆட்டம் என்பர்.

நாட்டுப்புற நிகழ்த்து கலைகளின் வகைகள்

நாட்டுப்புற நிகழ்த்து கலைகளைப் பல்வேறு ஆய்வாளர்கள் பல்வேறு முறைகளில் வகைப்படுத்தியுள்ளனர்.  பேராசிரியர்  ஏ.என். பெருமாள் நிகழ்த்து கலைகளில் கலந்துகொள்ளும் கலைஞர்களின் எண்ணிக்கையை அடிப்படையாகக் கொண்டு தனியார் கலை(Individual art), குழுவினர் கலை(group art) என்றும் பிரித்துள்ளார். மயிலாட்டம் குதிரையாட்டம், கரடியாட்டம், நொண்டி நாடகம் போன்றவை தனியார் கலைகளாக அமைகின்றன.  வில்லுப்பாட்டு,  தேவராட்டம் தெருக்கூத்துப் போன்றவை குழுவினர் கலைகளாக அமைகின்றன என்கிறார். கலந்துகொள்ளும் கலைஞர்களின் பால்(Sex) அடிப்படையில் ஆடவர் கலை, மகளிர் கலை, ஆடவர் - மகளிர் கலை என்றும், நிகழ்த்தப்படும் காலம், சூழல், நோக்கம் ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டு சமூகம்சார் கலைகள்(Society based arts), சமயம்சார் கலைகள்(Religion  based  arts)  என்றும் பலவாறாகப் பிரித்துக் கூறிவிட்டு,  ‘கலைகளை வகைப்படுத்துவது சிக்கலானது’ என்றும் கூறுகிறார்.

முனைவர் ஆறு. இராமநாதன்(2001)  நாட்டுப்புற நிகழ்த்து கலைகளை,  அ. நாட்டுப்புற இசை நிகழ்ச்சிகள், ஆ. ஆட்டங்கள் என்று இரு பெரும் பிரிவுகளாக வகைப்படுத்தியுள்ளார்.

அ. நாட்டுப்புற இசை நிகழ்ச்சிகள்

நாதசுர இசைக் கச்சேரிகள்(நாட்டுப்புற நாதசுரம்,   நாட்டுப்புற மேளம் கொண்டவை). கே.ஏ. குணசேகரன், விஜயலெட்சுமி நவநீதகிருஷ்ணன், கோட்டைச்சாமி, புஷ்பவனம் குப்புசாமி போன்றோரின் பாடல் நிகழ்ச்சிகள் இந்தப் பிரிவில் அடங்குவன.

ஆ. ஆட்டங்கள்

ஆட்டங்கள் என்னும் இந்தப் பிரிவு கருவி இசை ஆட்டங்கள்,  பாட்டு ஆட்டங்கள்,  அரங்கக் கலைகள், கதை கூறல், போர்க் கலைகள், வித்தைகள் என ஆறாக வகைப்படுத்தப்படுகின்றன.

1. கருவி இசை ஆட்டங்கள் : கருவி இசைக்கேற்ப ஒருவரோ பலரோ ஒப்பனையுடன் ஆடும் ஆட்டங்கள் இவ்வகையில் அடங்கும். கரகாட்டம், பொய்க்கால் குதிரை ஆட்டம், மாடு ஆட்டம், மயிலாட்டம், கரடி ஆட்டம், வழியாட்டம், புலி வேடம், ஒப்பாட்டம், காளி திருநடனம், கொக்கலிக்கட்டை ஆட்டம், வீரபத்ரசாமி ஆட்டம், தேவராட்டம், சேவையாட்டம் இவை இவ்வகையில் அடங்கும்.

கரகாட்டம் : கரகம் என்பதற்குப் ‘பூக்குடம்’ என்று பொருள். கரகம் வைத்து ஆடுகின்ற ஆட்டம் கரக ஆட்டமாகும்.   கிராமத் தேவதைகளுக்கு நடக்கும் திருவிழாக்களில் குறிப்பாக மாரியம்மன் திருவிழாக்களில் பக்தர்கள் கரகமெடுத்து ஆடுவர்.  பொழுதுபோக்குக் கலைஞர்களும் இதை ஆடி வருகின்றனர்.  பொதுவாக இவ்வாட்டம் ஆண்களுக்கே உரியது.   தற்போது பெண்களும் பங்கு கொள்கின்றனர்.

காவடி ஆட்டம் : கோவில் திருவிழாக்களிலும் ஊர்வலங்களிலும் தெருக்களில் காவடி ஆட்டம் நடைபெறும். இதனை இரண்டு வகையாகக் கூறலாம். கந்தன் தொடர்பானது ஒன்று. மற்றொன்று கலை தொடர்பானது.  கந்தன் தொடர்பான ஆட்டத்தில் தங்கள் வேண்டுதலை நிறைவேற்ற முருகனுக்குக் காவடி எடுத்துச் செல்வர்.

கலை தொடர்பான காவடி ஆட்டத்தில் கலைஞர்கள் பங்குபெறுவர். இவர்களின் காவடிதண்டு மிக அழகாக அலங்கரிக்கப்பட்டிருக்கும். ஆட்டக்காரர்கள் காவடியைத் தலை உச்சி, நெற்றி, மூக்கு நுனி ஆகியவற்றில் நிறுத்திக் காட்டுவர்.  நையாண்டி மேளத்திற்கு ஏற்ப இவர்கள் காவடியோடு ஆடுவது சிறப்பாக இருக்கும். ஆண்களே ஆடுவர்.

பொய்க்கால் குதிரை ஆட்டம் : இதனைப் புரவி ஆட்டம் என்றும் அழைக்கின்றனர். அட்டைகளாலும் மூங்கில் கீற்றுகளாலும் குதிரை உருவத்தைச் செய்து அதன் முதுகுப் பகுதி நடுவில் ஒரு மனிதன் நிற்கும் அளவுக்கு ஈடாக இடம்விட்டுப் வைப்பர்.  அதற்குள் ஆடுபவர் புகுந்து நின்று குதிரையைப் பிடித்திழுத்து ஆடுவார்.  கால்களில் மரக்கட்டைகளைக் கட்டிக்கொண்டு ஆணும் பெண்ணும் அரசன், அரசி வேடமிட்டுப் புரவி ஆட்டம் ஆடுவர். இதன் தாயகம் தஞ்சை.

2. பாட்டு ஆட்டங்கள் : கருவி இசையோடு பாடல்கள் பாடிக்கொண்டு அல்லது பிறர் பாடும் பாட்டிற்கேற்றபடி ஆடும் ஆட்டங்கள் இவ்வகையில் அடங்கும். குறவன் குறத்தி ஆட்டம், கோலாட்டம், ஒயிலாட்டம், பேயாட்டம், சாமியாட்டம், கருப்பாயி ஆட்டம், பாம்பு நடனம், கைச்சிலம்பாட்டம், உறியடி, மயானக் கொள்ளை, கோணங்கி ஆட்டம் போன்றன இவை .

கும்மி ஆட்டம் : வட்டமாக நின்று பெண்கள் கைகளைக் கொட்டி ஆடும் ஆட்டமே கும்மி ஆட்டம். பாடல்களைப் பொறுத்தும் பனைமரக் கும்மி, ஒயில் கும்மி, முத்து வீராயிக் கும்மி என்று பலவாறு கும்மி ஆட்டம் பெயர் பெறும். தீபக்கும்மி, முளைப்பாரிக் கும்மி என்று சூழலைக் கொண்டும் கும்மிகள் பெயர் பெறும்.

கோலாட்டம் : சிறிய வண்ணக் கோல்களை அடித்து ஆடுவது கோலாட்டம். இதுவும் பெண்களின் ஆடல். கோல்களில் பொதுவாகச் சிவப்பும் பச்சையும் பூசி இருப்பார்கள். பெண்கள் வட்டமாக நின்று ஆடுவர். பாடிக்கொண்டே கோல்களை அடிப்பதும், முன்னும் பின்னும் திரும்பி மாறி மாறி அடிப்பதும், குனிந்து நிமிர்ந்து அடிப்பதும், கைகளை உயர்த்தியும், தாழ்த்தியும் அடிப்பதும் எனப் பலவகைகளில் ஆடுவர்.

ஒயிலாட்டம் : ஒயில் என்றால் அழகு. இது அழகு நிறைந்த ஆடல். ஆண்கள் ஆடுவது. ஆட்டக்காரர்கள் பளிச்சென்ற வர்ணங்களில் சட்டைகள்,   காற்சட்டைகள்,   கழுத்துப் பட்டைகள் அணிந்திருப்பர்.  ஆபரணங்களும் பூட்டியிருப்பர்.  கைகளில் வண்ணக் கைகுட்டை பிடித்திருப்பர். கால்களில் சலங்கை அணிந்திருப்பர்.  பாட்டின் வேகத்திற்கு ஏற்பக் கைகளை அசைத்து அசைத்து வேகமாக ஆடுவர்.

கிராம நாடகம், மகாபாரதம், முருகன் - வள்ளி, காத்தவராயன், மதுரைவீரன் போன்ற கதைகளைப் பாடல்களாகப் பாடி ஆடுவார்கள். கிராமத்துக் கோவில் விழாக்களில் இது பெரும்பாலும் நடைபெறும்.  3. அரங்கக் கலைகள் : மரபுவழியாக வழங்கிவரும் ஏதேனும் ஒரு கதையை அடிப்படையாக வைத்து அக்கதைப் பாத்திரங்களாக வேடம் புனைந்து கொண்டு கருவி இசையின் துணையுடன் ஆடியும் பாடியும் பேசியும் நடித்தும் அரங்கத்தில் நிகழ்த்தக்கூடிய கலைகள் அரங்கக் கலைகள் ஆகும். தெருக்கூத்து, கணியான் கூத்து, பகல் வேடம், பாவைக் கூத்து போன்றன இவை.   தெருக்கூத்து : இது தெருவில் திறந்தவெளியில் நிகழ்த்தப்படுவது. இதற்கு மேடையும் திரையும் கிடையாது. தெருக்கள் கூடும் சந்தியில் கம்பங்களை நட்டு விளக்குகளைக் கட்டி ஆட்டக் களரியை உருவாக்குவர். ஒரு பக்கத்தில் நீண்ட மேசையின் மீது இசைக்கலைஞர்கள் அமர்ந்து இருப்பர். மூன்று பக்கங்களிலும் பார்வையாளர்கள் அமர்ந்திருப்பர். இரவு பத்து மணி அளவில் தொடங்கும் தெருக்கூத்து விடியவிடிய நடைபெறும்.  ஆண்களே பெண் வேடமேற்று நடிப்பர்.  பாரதக் கதைகள் இராமாயணக் கதைகள்,  அரிச்சந்திரன் கதை,  வள்ளி - முருகன் கதை புராண,  இதிகாச புராணக் கதைகள் இக்கலைஞர்களால் நடிக்கப்படும். ஆடலும் பாடலும் கூத்தின் முக்கிய அம்சங்கள்.   கனியன் கூத்து : இது கணியான் என்னும் சாதியினர் ஆடும் கூத்து. நெல்லை, குமரி மாவட்டங்களில் நடைபெறும் கோவில் விழாக்களில் நிகழும் இக்கூத்தும் கதை தழுவியதே.  சுடலை மாடன்,  பன்றி மாடன்,  தளவாய் மாடன்,  கறுப்புசாமி எனப் பல்வேறு கிராமத் தெய்வங்களின் கதைகள் குறிப்பிடத்தக்கவை.  சீதா கல்யாணம்,  முத்துப்பட்டன் கதை போன்ற பிற கதைகளும் இவர்களால் நிகழ்த்தப்படுகின்றன.   4. கதை கூறல் : பல்வேறு இசைக் கருவிகளின் துணையுடன் பாடலாகவும் வசனமாகவும் மக்கள் முன் கதை கூறும் பழக்கம் தமிழகத்தில் காணப்படுகிறது, வில்லுப்பாட்டு, உடுக்கை நிகழ்ச்சி, இலாவணி போன்றன இவை.   5. போர்க் கலைகள் : ஒரு காலத்தில் போரிடுவதற்கு எனப் பயன்படுத்தப்பட்டு வந்த போர்ப் பயிற்சிகள் இன்றைய நிலையில் பொழுதுபோக்கிற்கு என மக்கள் முன் நிகழ்த்தப்படும் போர்க் கலைகளாக (சிலம்பம், கத்திச்சண்டை) மாறியுள்ளன.   6. வித்தைகள் : இன்றைய நிலையில் மக்களைக் கவருவதற்காக நாட்டுப்புற நிகழ்த்து கலைகள் பலவற்றிலும் வித்தைகள் இடம்பெறுகின்றன.   ஆயினும் கண்கட்டு வித்தை,   சாட்டை அடி, தொம்பாட்டம் முதலியவை வித்தைகள் காட்டுவதையே நோக்கமாகக் கொண்ட கலைகள், பாம்பினை வைத்து வேடிக்கை காட்டுவதும் குரங்கினைப் பயிற்றுவித்து ஆடச் செய்வதையும் கூட இவ்வகையில் சேர்க்கலாம்.   மேற்கண்ட இந்த வகைப்பாடு நெகிழ்ச்சியானது. ஒரு பிரிவில் அடக்கப்படும் கலை சில நேரங்களில் வேறு பிரிவிற்கும் பொருத்தமாக இருக்கும்.  சான்றாகச் சேவையாட்டத்தை எடுத்துக்கொள்ளலாம். தருமபுரி மாவட்டம் எத்திலாமலைக் காட்டூர் எனும் ஊரில் சேவையாட்டம் கருவி இசைக்கேற்ப ஆடும் கருவி இசை ஆட்டமாகவே நிகழ்த்தப்படுகின்றது.  ஆனால் தேனி மாவட்டம் உத்தமபாளையம் வட்டத்தில் நடைபெறும் சேவையாட்டத்தில் பாடல்கள் முதன்மை பெறுகின்றன.   நாட்டுப்புற நிகழ்த்து கலைகள் நிகழ்த்தப்படும் சூழல்   ஒவ்வொரு நிகழ்த்து கலையும் ஏதோ ஒரு சூழல் காரணமாகவே நிகழ்த்தப்படுகிறது. இன்றைய கால கட்டத்தில் தமிழக நாட்டுப்புற நிகழ்த்து கலைகள் நிகழ்த்தப்படும் சூழல்களைப் பற்றிக் கீழே காணலாம்.   1. கோயிற் சடங்கின் ஒரு பகுதியாக நிகழ்த்தப்படுகின்றன.   2. கோவில் விழாக்களில் நடத்தப்படுகின்றன.   3. வாழ்வுச் சடங்குகளின் போது (திருமணம், பூப்பு, காது குத்தல்) நிகழ்த்தப்படுகின்றன.   4. சாவுச் சடங்குகளின்போது (இறந்த நாள் 16ஆம் நாள் சடங்கு, ஆண்டு நிறைவு நாள்)நிகழ்த்தப்படுகின்றன.   5. அரசியல் விழாக்களின் (தலைவர்கள் பிறந்த நாள், வரவேற்பு, ஊர்வலங்கள், கூட்டங்கள்) போது நிகழ்த்தப்படுகின்றன.   6. அரசு விழாக்களின்(குடியரசு தினம், சுதந்திர தினம், அயல் நாடுகளில் இந்திய விழாக்கள், அயல் மாநிலங்களில் கலாச்சார விழாக்கள்) போது நிகழ்த்தப்படுகின்றன.   7. பிரச்சார நிகழ்ச்சியாக நிகழ்த்தப்படுகின்றன.   8. அரசு மற்றும் தனியார் நிறுவன விழாக்கள், ஆண்டு விழாக்கள், பொங்கல் விழாக்கள், பெற்றோர் தின விழாக்கள், காவல்துறை விழாக்கள் ஆகியனவற்றின்போது நிகழ்த்தப்படுகின்றன.   9. இரத்தல் அல்லது யாசித்தலுக்காக நிகழ்த்தப்படுகின்றன(நாட்டுப்புறக் கலைகள் ஆறு. இராமநாதன், 2001). 7.2.2 நாட்டுப்புற நிகழ்த்தாக் கலைகள்   கலையழகுடன் வீட்டுப் பயன்பொருட்களை உருவாக்கும் கலைகளை நிகழ்த்தாக் கலைகள் என்பர். இவை அனைத்திலும் நாட்டுப்புறக் கலைஞனின் கைத்திறன் முதன்மையானதாகத் திகழ்வதால் இவற்றைக் ‘கைவினைக் கலைகள்’ என்றும் குறிப்பிடுவர். ‘‘நாட்டார் கைவினைக் கலைகள் என்பவை மரபுவழிக் கலைகளே.  மரபின் ஆற்றலை ஒருவன் கைவினைக் கலைகளில் தெளிவாகக் காணலாம். அண்மைக் காலம் வரை கைவினைக் கலைகள் குறித்த உத்திகளும்,  தினுசுகளும்(Designs)  பல தலைமுறைகளாக ஒரே குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்களால் வழிவழியாகச் செய்யப்பட்டு வந்தன’’ எனத் தே. லூர்து(1997, ப. 358) கூறுவது கவனத்திற்குரியது.   ஒரு சமுதாயத்தின் நாகரிகம் பண்பாடு ஆகியவற்றோடு அந்நாட்டின் கைவினைக் கலைகள் நெருங்கிய தொடர்பு கொண்டவை. கைவினைப் பொருட்கள் வாழ்க்கைக்குப் பயன்படும் வகையிலும் கலைத்தன்மையுடனும் உருவாக்கப்படுகின்றன.    இவை பரம்பரை பரம்பரையாகக் கற்றுத் தரப்படுகின்றன.   நாட்டுப்புற நிகழ்த்தாக் கலையைப் பொருட் கலை,  அழகுக் கலை /  ஒப்பனைக் கலை என இரண்டாக வகைப்படுத்தலாம்.   1. பொருட் கலை   அன்றாடம் பயன்படுத்தும் பொருட்களை உருவாக்குவதும் அவற்றை அழகுபடுத்துவதும் இக்கலையில் அடங்கும்.   மரவேலை செய்யும் தச்சர்களும்,  குயவர்களும்,  பெண்களும் இக்கலை வல்லுநர்களாகத் திகழ்கின்றனர்.   விளையாட்டுப் பொருட்கள்,  வீட்டு உபயோகப் பொருட்கள்,  வீட்டுத் தூண்கள்,  வாயில்கள், உத்தரங்கள் போன்ற மரத்தினாலான பொருட்கள்,  மண்பாண்டப் பொருட்கள் போன்றன நாட்டுப்புறக் கைவினைப் பொருள்களில் சிறப்பிடம் பெறுவனவாகும். அவற்றில் சிலவற்றை இனிக் காணலாம்.   கூடை, முறம் கட்டுதல் : வீட்டிற்குத் தேவையான கூடை முறங்களைக் கட்டும்போதுகூட நாட்டுப்புற மக்கள் கலையெழிலுடன் செய்கின்றனர். பிரம்பு, நாணல், பனையோலை, மூங்கில் கொம்பு, பட்டை, ஈச்ச மிளாறு, புளிய மிளாறு போன்றவற்றால் கூடை முடைகின்றனர். கூடை, பெட்டி, பாய், முறம் போன்றவை இக்கலைத் தொழிலில் அடங்கும். இக்கலையில் பல வண்ணங்களின் சேர்க்கையும் பல வடிவங்களின் அமைப்பும் நெஞ்சை ஈர்க்கும் வகையில் பேரெழிலுடன் விளங்கும்.   மண்பாண்டக் கலை : தமிழகத்தின் மண்பாண்டக் கலை மிகவும் சிறப்புப் பெற்றது. மண்பாண்டம் செய்வதைத் தொழிலாகக் கொண்ட கைவினைஞர்கள் கலையழகு மிளிரும் வண்ணம் பொருட்களைப் பண்டைய திறத்துடன் இன்றைய கண்ணோட்டத்தையும் கலந்து பல்வேறு மாற்றங்களைச் செய்து காண்போரைக் கவரும் வண்ணம் தருகின்றனர்.  மண்ணால் செய்யப்படும் பொருட்கள் தொடக்க காலங்களில் பயன்பாட்டிற்கு முக்கியத்துவம் தந்தன.  தற்போது காலச் சூழலில் இவற்றின் பயன்பாடு குறைந்தபோது அதை ஈடுகட்டும் வண்ணம் கலைத்திறனை ஊட்டி அழகுணர்ச்சியை ஏற்றிக் கலைப்பொருட்களாக அவற்றை மாற்றிவிடுகின்றனர்.  ஒரு காலத்தில் அன்றாட வாழ்வில் மக்கள் பயன்படுத்திய புழங்கு பொருட்கள் இன்று ஐந்து நட்சத்திர ஆடம்பரத் தங்கும் விடுதிகளில் கலைப்பொருட்களாக, காட்சிப் பொருட்களாக இடம்பெற்றுள்ளன.   காகிதப் பொம்மைகள் : களிமண்ணால் பொம்மைகள் செய்வதைப் போலக் காகிதக் கூழ் கொண்டு பொம்மைகள் செய்யப்படுகின்றன.  இவை இன்றைய நாகரிகப் போக்கிற்கேற்பக் கலை வளர்ச்சி பெற்றுள்ளன. உலோகப் பொம்மைகளுக்கு நிகராகவும் காகிதப் பொம்மைகள் தயாரிக்கப்படுகின்றன.   மரப்பொம்மைகள் : குழந்தைகளின் விளையாட்டுப் பொருட்களான அழகான பொம்மைகள் மரத்தினால் செய்யப்படுகின்றன.   இத்தொழில் நெடுங்காலமாக இருந்து வருகின்றது.   தேரின் சக்கரங்களிலும் வீட்டுக் கதவுகளிலும் அழகான மரப்பொம்மைகள் செதுக்கப்பட்டிருப்பதைக் காணலாம். சில அரண்மனைகளிலும் செட்டிநாட்டு மாளிகைகளிலும் கூட மரவேலைப்பாடுகள் அதிகம்.  கோயில் வாகனங்களும் மரத்தினால் செய்யப்படுபவையே.   உலோகச் சிற்ப வேலைப்பாடு : தமிழகத்தின் உலோகச் சிற்ப வேலைப்பாடு உலகளவில் மிகப்பெரும் வரவேற்பைப் பெற்ற ஒன்று ஆகும்.  உலோகங்களில் தெய்வச் சிலைகளும் பாவை விளக்குகளும் செய்யப்படுகின்றன. இவை தவிர வெண்கல வார்ப்புக் கலையும் தமிழகத்தில் சிறப்புற்று விளங்குகின்றது.   தஞ்சாவூர்த்தட்டு, நெல்மணி, ஏலக்காய் மாலை செய்தல் : தஞ்சை என்றாலே பல கலைகளின் பிறப்பிடம் எனக் கூறலாம்.  தென்னாட்டின் நெற்களஞ்சியமான தஞ்சைப் பகுதிகளில் நெல்மணி, ஏலக்காய் போன்றனவற்றைக் கொண்டு பல்வேறு கலைப்பொருட்கள் செய்கின்றனர். இவை நுண்ணிய வேலைப்பாடுகளைக் கொண்டவை.  நம் நாட்டிற்கு வரும் வெளிநாட்டவருக்கு நினைவுப் பரிசாகத் தஞ்சாவூர்த் தட்டு இன்றளவும் வழங்கப்பட்டு வருகின்றது.  தஞ்சாவூர்ப் பொம்மை உலகளவில் புகழ் பெற்றது ஆகும்.   மேற்கண்டவை நாட்டுப்புறப் பொருட் கலைக்கான ஒரு சில சான்றுகளே.  இவை தவிரத் தமிழகம் முழுவதும் ஆங்காங்கே அந்தந்த இடங்களில் கிடைக்கும் இயற்கைப் பொருட்களைக் கொண்டு பல்வேறு கலைப்பொருட்கள் செய்யப்பட்டு வருகின்றன. 2. அழகுக் கலை / ஒப்பனைக் கலை   நாட்டுப்புற மக்கள் தம் வாழ்வில் பயன்படுத்தும் பொருள்களையும் தங்களையும் அழகுபடுத்தும் நோக்கில் இக்கலை அமைந்துள்ளது.  இவற்றில் அழகுணர்ச்சி மட்டுமே முதன்மையானதாகக் கருதப்படும். நாட்டுப்புற ஓவியங்கள், கோலமிடுதல், பச்சை குத்துதல், மனித ஒப்பனை, தெய்வங்களை ஒப்பனை செய்தல் போன்றவற்றை இவற்றிற்குச் சான்றாகக் கூறலாம்.   நாட்டுப்புற ஓவியங்கள் : கிராமங்களில் அறுவடை இல்லாத காலங்களில் அங்கு வாழும் மக்கள் கலைகளில் ஈடுபடுவர்.  அக்கலைகளில் ஒன்று ஓவியக் கலை.  துணிகளிலும்,   மரங்களிலும், காகிதங்களிலும் ஓவியங்களைத் தீட்டுவர்.   சுவரோவியங்கள்,   அருளோவியங்கள்(கடவுள்களின் ஓவியங்கள்),  பாண்ட ஓவியங்கள்,  தோற் கூத்து ஓவியங்கள் போன்றவை இக்கலையின் பல வகைகளாகும்.   தஞ்சையில் மராட்டிய மன்னர்களின் காலத்தில் காகிதங்களில் பல வண்ண,  ஓவியங்களை உருவாக்கினர். இக்கலையின் வளர்ந்த நிலையே மரச்சிற்பம், கற்சிற்பம் எனலாம்.   கோலமிடுதல் : கோலம் என்ற சொல்லுக்கு அழகு என்று பொருள். இந்தியா முழுவதும் கோலமிடும் வழக்கத்தினைக் காணலாம். நாள்தோறும் வீட்டு வாயில்களில் பெண்கள் கோலமிடுவதைக் காணலாம். வீட்டின் உட்பகுதிகளிலும் கோயில்களிலும் கோலங்கள் இடப்படுகின்றன.  அரிசி மா,  கல் மா,  மண், வண்ணப்பொடிகள் ஆகியவை கோலப்பொடியாகப் பயன்படுகின்றன.  வட்டம்,  சதுரம்,  பூக்கள், இயற்கைத் தோற்றங்கள் போன்ற பல வடிவங்களில் கோலங்கள் அமைவதுண்டு.   பச்சை குத்துதல் : பச்சை வண்ணத்தில் மக்கள் தம் உடம்பில் பல வடிவங்களை வரைந்து கொள்வதனைப் பச்சை குத்துதல் என்பர். மார்பு, மேற்கை, முன்னங்கை, கால் போன்ற உடற்பகுதிகளில் பச்சை குத்திக்கொள்வர்.   மஞ்சள் பொடி,  அகத்திக்கீரை ஆகியவற்றை அரைத்துத் துணியில் வைத்துத் திரியாக்கி எரித்துக் கரியினை நீர் அல்லது முலைப்பாலுடன் கலந்து மையாக்கிக் கொள்வர்.  மைக்குள் ஊசியை அழுத்தி எடுத்து ஊசியால் கோடுகளை வரைவர்.  பின்னர்க் குளிர்ந்த நீரில் நன்கு கழுவி மை தடவுவார்கள், தெய்வ வடிவங்கள், தேள், பாம்பு போன்ற உருவங்களையும் பெயர்களையும் பச்சை குத்திக்கொள்வது பெருவழக்கம்.   ஆறு. இராமநாதன்(1997) ‘நாட்டுப்புற இயல் ஆய்வுகள்’ என்னும் நூலில் இரா. பவுன்துரையுடன் இணைந்து ‘கிராமப்புற ஓவியங்கள்’  என்னும் தலைப்பில் கட்டுரை ஒன்று எழுதியுள்ளார்.  இதில் நாட்டுப்புற ஓவியங்களை அழகோவியங்கள்,   சடங்கோவியங்கள் என இரண்டாகப் பகுத்து விளக்கியுள்ளார்.  அழகுப்படுத்துவதை மட்டுமே நோக்கமாகக் கொண்டவை.  அழகோவியங்கள் விழாச்சடங்கோடு தொடர்புடைய மந்திர ஆற்றல் உள்ளதாக நம்பப்படும் ஓவியங்கள் சடங்கோவியங்கள்.   நாட்டுப்புறக் கலைகளின் சிறப்பை விளக்கித் ‘தாமரை’ என்னும் இதழ் தலையங்கம் எழுதியுள்ளதைச் சு.சண்முகசுந்தரம் தமது ‘நாட்டுப்புற இயல்’ என்னும் நூலில் சுட்டிக்காட்டியுள்ளார்.  ‘‘இந்தப் பண்டைய பெருங்கலைகள் தமிழ்ப் பெருங்குடி மக்களின் வியப்பூட்டும் திறத்தினையும் வெளிப்படுத்தியுள்ளன. அறத்தையும், வீரத்தையும், அன்பையும், பண்பையும், நாட்டுப்புறப் பற்றையும், முறையான இல்லற வாழ்வின் மாண்பினையும் தேனோடு குழைத்துத் தரும் அருமருந்தினைப் போல் ஊட்டியுள்ளன. ஆயிரம் ஏடுகளும் பல நூறு மேடைகளும் செய்ய முடியாத சாதனையை இந்தப் பழம்பெருங் கலைகள் கோடானுகோடி கிராம மக்களிடையே ஆற்றியுள்ளன’’.